పదహారో వసంతంలో పుట్టే పరువపు ఆకర్షణ కాదిది!
ఒకరి శ్వాసలు మరొకరికి తగిలేంతదూరాల్లో దగ్గఱైనవేళ
మైమరచి పరవశించే పాతిక వయసూ కాదిది!
బ్రతుకు సూరీడు పడమటికి పరుగులు తీస్తున్న ప్రాయమిది!
పిలవని చుట్టంలా -
ఏదీకాని ప్రాయంలో ఎందుకొచ్చినదో తెలియని బంధమిది!
జీవితాన్ని సుప్తావస్థలో జీవించిన మన మనసులను
హఠాత్తుగా జాగృతస్థితిలోకి చేర్చిన నిముషమేదో.
ఏడాదంతా వేసంగితో శపించబడిన జీవితాల్లోకి
నిత్య శీతాకాలం చొరబడిన నిముషమేదో తెలియదు.
చీకట్లు నిట్టూర్చిన జీవితాల్లోకి - పండు వెన్నెలలు!
కలతల మేఘాలు కమ్మిన ఆకాశానికి - అరుణతేజం!
అభిరుచులు కలవడంతో ఇది ఆరంభం!
మన ఇద్దరికీ లింగభేదంలేకుంటే -
ఈ బంధం చిక్కటి స్నేహమై ఆదర్శమయ్యేది
ఇప్పుడిది స్నేహమైతే కాదు; ప్రేమ అంతకంటే కాదు
రెంటికీమధ్య పేరులేనిది!
జంటకట్టుకుని స్వతంత్రపు ఆకాశాన్ని ఆస్వాదించలేము
చెట్టాపట్టాలేసుకుని ప్రపంచం మరచి పరుగిడలేము
సంప్రదాయపు పంజరాల్లో బంధింపబడ్డ పక్షులం!
నా జీవితవీణలో నీ రాక ఏ తీగను మీటిందో
నిత్యం నాకు ఆనందభైరవి రాగాలే!
నీ బ్రతుకు ఎడారిపై ఏ అమృత చినుకులు కురిపించానో
నిత్యం నీ మనోవనంలో వసంతాలే!
నువ్వుమీటిన రాగాలతో నా జీవితమూ
నా ప్రవాహంతో నీ జీవితమూ - పరమార్థమైనవి!
కాలం పదేళ్ళు ఆలస్యం చేసింది,
మనల్ని పరిచయం చేయడంలో!
మన కుటుంబాలకొరకు ఈ బంధాన్ని
తెంచుకోడానికి మనం ఆలస్యం చెయ్యొద్దు!
==============================
P.S ఏడాది క్రితం రాసిన కవిత ఇది. తెలిసిన ఒక పెద్దాయన చెప్పిన తన కన్నీటి కథను కవితగా రాశాను.
